Żywy obraz

• obraz zostanie namalowany Twoją unikalną historią, która wyznaczy kierunki Twojego dalszego rozwoju
• sam proces pomoże oczyścić i uwolnić Cię z blokad, negatywnych przekonań, pobudzi kreatywność i wzmocni lub/i zainspiruje Cię do odpowiednich zmian czy właściwych decyzji
• przy odpowiednim zaufaniu i otwarciu – rozwiążesz problemy, które zostały przysypane codziennością i brakiem czasu na odpowiednie zajęcie się nimi
• poznasz wyjątkową metodę pracy z podświadomością
• otrzymasz dzieło malarskie, które wzbogaci nie tylko Twoją przestrzeń, ale również wnętrze
• odnajdziesz wsparcie, inspirację oraz narzędzia do tego, by na nowo (a może i po praz pierwszy) uwierzyć i odkryć w sobie siłę do tego, by kreować i świadomie tworzyć swój świat

Wszystkie obrazy powstają na bazie spotkań i metody terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach oraz przy narzędziach artecoachingu. Fizycznie obrazy rzadko powstają przy pomocy pędzli, a zazwyczaj są malowane rękami lub innymi częściami ciała. 

Najważniejsze, by odpowiedzieć sobie na pytanie po co , po co ma powstać obrazu,  jaki jest sens. Tym impulsem może być wszystko: potrzeba zmiany, innowacji, samopoznania, przypomnienia a mnożę odkrycia tego, kto w moim życiu jest najważniejszy? A może po prostu chęć posiadania materialnego dowodu na to, że w masowym świecie istnieją ludzie i rzeczy, które mają duszę. Wszystkie odpowiedzi są dobre, pod warunkiem, że zostały odczute i sięgają głębiej niż własne „wiem”. 

Esencją wspólnej pracy jest obraz. Żywa rycina nawiązująca do tego, co jest potrzebne na dany czas, przy jednoczesnym zaspokojeniu efektów wizualnych, bowiem zawsze przy tworzeniu mamy do czynienia z dziełem sztuki. (cyt. światowej sławy malarza i rzeźbiarza – Jean’a Dubuffet’a).Dzieło malowane jest w ramach liryki abstrakcyjnej, artecoachinu, terapii obrazem, trudzone szwedzką metodą malarstwa Curt’a Källman’a. Jest połączeniem pracy intelektu z wyższą jaźnią, czyli intuicją twórcy. 

Z jednej strony mówimy tutaj o pewnym katharsis, to znaczy oczyszczeniu myśli, uczuć, emocji, a nawet zachowań, przeprowadzonych w bezpiecznych warunkach, wolnych od oceny, krytyki, z nastawieniem na polepszeniu życia w każdym jego wymiarze. Z drugiej strony – parafrazując Pabla Picasso – pozostajemy artystami otwierając się na piękno, piękno obrazu, który mamy w sobie, a podczas procesu przenosimy go za pomocą twórcy na płótno.

Korzystając z procesu otwierasz się na całkowicie nowatorski projekt, nie tylko w Polsce, ale na świecie. Stajesz się częścią historii, która właśnie rozpoczęła swój bieg – wciąż pozostając w duchu filozofii less i more (czyt. mniej znaczy więcej). Wyjątkowość tej metody polega na tym, że obraz zostanie namalowany Twoją historią, a wszystko, co zostanie powiedziane w procesie, ulegnie pozytywnej transformacji, poddane odpowiedniej intencji, by swobodnie zostać naniesione na płótno jako „splot wydarzeń”, aby dalej mogło służyć Tobie i cieszyć zarówno wewnętrze jak i zewnętrze.

Pracę nad obrazem opieramy na co najmniej dwóch silnych procesach naukowych: szwedzkiej metodzie malarstwa Curt’a Källman’a – absolwenta ASP w Sztokholmie, który praktykował medytację transcendentalną TM. Odkrył on proces zainspirowany wiedzą antyczną, tworząc  17 zasad Ved, zmieniających życia ludzi za pośrednictwem malarstwa intuicyjnego. 

Sesje coachingowo-terapeutyczne, w ramach który powstaje obraz. 

Jednym z czynników wspomagającym proces jest arteterapia, artecoaching. Badania naukowe są zgodne z holistycznym nurtem terapii przez sztukę i są przedmiotem badań arteterapeutów. Sztuka, piękno, psychologia, filozofia a nawet współczesna medycyna stale domagają się dowodów naukowych na owe zakresy, zwłaszcza w terapii z udziałem sztuki, dlatego najpierw powstała muzykoterapia („muzykoterapia oparta na dowodzie” – evidence based Music Therapy), a później arteterapia oparta na dowodzie, analogicznie „medycyna oparta na dowodach” (evidence based medicine).

W praktycznym ujęciu arteterapii, proces ma zadanie pomóc ludziom osiągnąć ich osobiste cele przy wykorzystaniu sztuki. Ta metoda pracy znana jest od dawna, natomiast dopiero w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku doczekała się inauguracji i podziału na cztery klasyfikacje: terapia poprzez sztuki plastyczne, tzw. arteterapia (w tym malarstwo), muzykoterapia, dramatoterapia, i terapia tańcem (choreoterapia). Szybko stały się przedmiotem studiów w krajach Europy (w tym Polski), przy czym dziesięć lat wcześniej cieszyły się dużą popularnością już w Stanach Zjednoczonych. 

Terapia obrazem wykorzystywana jest przez lekarzy, psychologów czy nauczycieli specjalnych (reedukatorów).

Żywy obraz powstaje w wyniku połączenia procesu twórczego artysty oraz intelektualno-emocjonalnego zaangażowania klienta. 

Samo spotkanie się jest determinantą pracy twórczej. Mówimy tutaj o tzw. ekspresjonizmie abstrakcyjnym wychodzącym z surrealizmu, który zakłada automatyczną, spontaniczną, wręcz podświadomą pracę z płótnem. Na podobnej zasadzie funkcjonują w Nowym Jorku dwa nurty: Action Paiting (malarstwo gestu, akcji), traktujący o działaniu spontanicznym, wręcz przypadkowym. Odnosi się do podświadomości artysty i jego odruchowych formach tworzenia. Przedstawiciele główni to Jackson Pollock i Willem de Kooning. Drugi nurt związany jest stricte z kolorem – malarstwo barwnych płaszczyzn – Color Field Paiting, gdzie główne skupienie nawiązuje do koloru. Artysta skupia się na przekazaniu barwy jako przekaźnika emocji. Reprezentacja tej dyscypliny należy do: Mark Rothko, Clyfford Still oraz Barnett Newman.

W swoim przekazie i wyrazie artystycznym wzorujemy się na czterech personach: Peter Mondrian – holenderskim mistyku, który uznawał świat, działający na zasadach przeciwieństw. Poparł swoją wiarę teorią Mondrian, uznaną na świecie, reprezentującą wysoki poziomie abstrakcji, tzn. dualną stronę rzeczywistości, w ramach której pion-poziom podporządkowują się układom antonimów.
Rembrandt onieśmiela światłem i głębokim cieniem, jak np. w Caravaggia. Tutaj jasność ma wymiar metafizyczny aniżeli ekspresyjny. Współcześnie czerpiemy od przedstawiciela abstrakcji lirycznej Pierrie Soulages, który niebywale łączy relację blasku ze światłem, mroku z cieniem a także Jean’a Dubuffet’a, malarza i rzeźbiarza, twórcę pojęcia Art Brut – “outsider art” (sztuka surowa, sztuka wyrzutków), opisujący twórczość nieprofesjonalistów pozostających poza wszelkimi normami artystycznymi. Określającą sztukę jako tą, która jest wolna od jakichkolwiek intelektualnych ograniczeń.

Nie ma formalnych i zdiagnozowanych ograniczeń/przeciwwskazań, niemniej stawiamy na edukację podczas sesji, tak, by następne obrazy były autorskie. 

Dotykamy – według piramidy Maslow’a – potrzeb wyższego rzędu, czyli duchowości. Rozwijamy potencjał wewnętrzny, otulony intencją, która – jak traktuje nauka – wpływa na bieg i przebieg wydarzeń, które są dla nas odpowiednie na dany czas. Proces nie jest związany z żadną religią ani filozofią. Bazuje na naukach społecznych, tj. socjologia, psychologia. 

Nie ma znaczenia, w jaki sposób kładzie się farbę, o ile jest w tym jakaś treść do przekazania. (~Pollock) Malarstwo jest odkrywaniem tej treści, która powstaje przy skutecznej terapii czy coachingu. Ważne jest wszystko pomiędzy, czyli to, co nie zostało wypowiedziane, a zostało poczute w procesie. To właśnie w ramach „wybuchu” zdarzeń, wydarzeń trafia na płótno. To coś na kształt eufouczucia, to znaczy momentu kiedy umysł jest wyciszony, a jednak działa. Z takiem oto przyczyny powstaje obraz.